In december zijn er veel bijeenkomsten, waar wij elkaar kunnen troosten een kaarsje aan kunnen steken en onze dierbare overledenen heel even weer in onze herinneringen tot leven laten komen. Iedereen doet het anders.
Riemke doet het op haar eigen manier. Zij pakt zo nu en dan haar reistas in en daalt af naar het vakantiehuisje wat zij en Ingrid lang geleden hadden gekocht. Zij noemt het huis ook, NVI, “Noch van Ing”. In NVI komt zij tot rust. Als zij het tuintje in gaat tovert de – ondertussen groot geworden – Japanse Esdoorn een smile op haar gezicht. Even denkt ze terug aan de mooie en betekenisvolle tijd met Ingrid.
Als alles uitgepakt is, gaat ze bij de boom staan en mijmert ze over vervlogen tijden.
Toen Ingrid nog naast haar was en op haar eigen wijze, heel krachtig, kleur aan hun beider leven bracht. Zelfs toen haar allerliefste ‘dna-voutje’ steeds zieker werd en het einde naderde, hield zij de touwtjes in handen en wilde ze samen met haar Riemke de uitvaart op een creatieve wijze vorm geven.
Samen hadden zij bedacht om de as van Ingrid in het wortelbed van een boom te laten verwerken, zodat Ingrid straks terug gegeven wordt aan de aarde en als het ware verder leeft door de boom. Geïnspireerd door dit idee opperde ik om een foto van de takken van de boom op een transparant calqueerpapier te laten drukken en als hoesje over de foto op de rouwkaart met de foto van Ingrid te doen. Hiermee laat je symbolisch zien, dat Ingrid later terug te vinden zal zijn in de bladeren en takken van de boom. Riemke en Ingrid werden er blij van.
Zo ontmoette ik deze twee geliefden en Ingrids zussen jaren geleden. Zij zouden nooit meer uit mijn gedachten gaan.
Nu, 13 jaar later, maakt het Riemke en de zussen en vrienden van Ingrid nog steeds blij, als zij rondom de boom herinneringen aan Ingrid ophalen en met een wijntje toosten op het leven van deze bijzondere, creatieve en zo sterke vrouw. Toosten op het leven, waar zij deel aan mochten nemen.
Dan sluiten ze hun ogen, raken de bladeren van de boom aan en voelen zij heel even Ingrid weer heel dichtbij.
