Ik lag net in bed toen de telefoon ging:
Hallo met Aafke. Mijn man gaat binnenkort overlijden en nu moet ik een uitvaartondernemer kiezen. Welke stijl uitvaart doet U?
Als uitvaartbegeleider kan je op elk ogenblik van de dag wel ontredderde mensen aan de telefoon krijgen – toch was ik nu even sprakeloos.
Welke stijl uitvaart?
“Zoals u het wilt”, antwoordde ik, “het gaat om jullie gevoel. Je viert het leven van je geliefde. Alleen jullie weten wat bij jullie past. Er zijn weinig beperkingen” probeerde ik uit te leggen. Wij hebben nog een tijd de mogelijkheden besproken, Aafke bedankte en ik probeerde zonder succes de slaap te vatten. Twee uur later belde Aafke terug, André was overleden, of ik wilde komen.
Samen met Aafke heb ik André verzorgd. Terwijl voor Aafke steeds meer het besef kwam dat André dood was, begon hij voor mij door haar herinneringen steeds meer te leven.
Ik ontmoette een gedreven kunstenaar, die geïnspireerd was door de schoonheid van de natuur, die hij vertaalde in zijn bijzondere keramiek creaties.
Het was dan ook meteen duidelijk dat op de voorkant van de rouwkaart een prachtige door André gecreëerde schaal afgebeeld zou worden.
Het was hartverwarmend om te zien hoe in deze dagen het afscheid vorm kreeg, helemaal in de geest van André. Steeds weer voelde Aafke bij haar kinderen en de familie of alles nog in harmonie beleefd werd.
De avond voor de afscheidsviering toverden wij samen het Witte Kerkje in Heiloo om tot een bijzondere herinneringsplek voor André.
Zorgvuldig werd elke stoel, elke kaars, en vooral elk kunstwerk van André neergezet.
Sfeervolle doeken maakten er een persoonlijk vertrek van.
Dat André aan het slot van de afscheidsviering een staande ovatie van de aanwezigen kreeg, vond niemand vreemd; er was immers een bijzondere, bekroonde kunstenaar van ons heen gegaan.
Samen met Mathijs en Nina liep ik voor de rouwauto met André naar de begraafplaats. Als snel voegden zich vrienden bij ons, zodat André uiteindelijk temidden van al zijn familie en vrienden naar zijn laatste rustplaats begeleid werd.
Op de begraafplaats zong de Flamenco-zanggroep van Aafjke en verbond hiermede de afscheidsviering met de stilte van het graf. Dit voelde goed.
Bij het afscheid nemen werden kleine lichtjes onder de aanwezigen verdeeld, zodat de mensen André nog eens in hun eigen tijd in hun eigen omgeving in het licht konden zetten.
De kaarsjes waren de laatste dagen door Mathijs, Nina en vrienden in dun vliegerpapier gewikkeld en met een mooie strik versierd. Iedereen ontving dit pakketje als een bijzonder cadeautje.
Na de begrafenis was er een koffietafel in het dorp waarna een aantal intieme vrienden en de familie zich in de avondschemering opmaakten voor een wandeling door de duinen.
De duinen van Egmond-Binnen, waarvan Aafke nog enkele dagen geleden de foto maakte voor de binnenkant van de rouwkaart, de duinen, waar Aafke en André zo vaak wandelden.
Midden in het duingebied stopten wij, deelde Aafke kort haar herinneringen met ons en zongen wij met elkaar. Terwijl een gure wind opstak voelde iedereen zich door het samen beleven van deze dag intens verbonden.
Ter afsluiting lieten Aafke, Matthijs en Nina drie ballonnen op, waarvan de touwtjes – hoe symbolisch – ondertussen door de wind helemaal in elkaar verstrengeld waren.
Bij een kopje soep en een wijntje in het restaurant bij de duinen kon iedereen weer op adem komen en terugdenken aan deze bijzondere dag:
Een afscheidsviering helemaal in de stijl van André Vaerewijk,
met liefde en passie vormgegeven door Aafke, Mathijs en Nina.