voor altijd

Voor altijd

Vijftien jaar na het overlijden van Neeltje overleed Herman. 

Natuurlijk had hij sindsdien zijn leven geleefd, voor zijn kinderen en voor zichzelf. Niemand zou zeggen dat hij als kasplantje was overgebleven, na het plotselinge overlijden van Neeltje. Iedereen wist ook hoe intens hij nog steeds van Neeltje hield. 

Er ging geen dag voorbij, dat hij het kaarsje bij haar foto en haar laatste handgeschreven briefje aanstak. Op Neeltjes verjaardag was er altijd een groot feest. Op haar sterfdag verzamelden zich vrienden en familie rondom haar graf om herinneringen aan haar op te halen en op Neeltje’s leven te toosten. Kerstavond was intiemer. Dan kwamen alleen Herman en zijn dochters bij het graf om daar met warme glühwein terug te denken aan al die kerstavonden samen. 

En nu zou Herman overlijden. Hij had de laatste weken afscheid genomen van familie en vrienden en zijn wereld werd steeds kleiner. Elke dag werd het kaarsje naast zijn bed bij de foto van Neeltje aangestoken. Het maakte Herman verdrietig, dat hij zijn meiden los moest laten maar hij liet ook duidelijk weten, dat hij zich verheugde om weer verenigd te zijn met zijn Neeltje. Hij had er geen duidelijk beeld bij, maar het verhaal van de engel, die je komt halen sprak hem wel aan.
Zijn eigen engel, Neeltje, zou hem daar boven opwachten en zij zouden eindelijk weer samen zijn. Het leven was hier hem te zwaar geworden, hij wilde rust.
En zo was Herman rustig ingeslapen. Drie dagen na zijn overlijden zaten de dochters naast het graf van moeder en nu ook van hun vader. 

Charon Voor altijd

Hun leven bestond uit rituelen en zo hadden zij ook nu voor een heel speciaal ritueel gekozen. Voordat het laatste huisje van hun vader op het graf werd gezet, hadden zij een rood hart onder in het graf gelegd. Dat huisje had hij overigens al jaren geleden zelf gemaakt, net als het laatste huisje van zijn vrouw. Aan het hart waren twee lange linten bevestigd. Deze linten verbonden zij, toen vaders kist boven het graf stond, zorgvuldig met de handvatten.
Vervolgens gingen zij bij hun vader zitten en haalden – met hun linten in de hand – herinneringen aan hun ouders op. Zover als maar hun herinneringen naar boven borrelden. Ondertussen nipten zij aan een glaasje port, het lievelingsdrankje van moeder en later ook van pa. Voor de twee meiden was het goed zo.

Samen met het team van de begraafplaats schepten zij even later het graf dicht. De open fles port lieten zij, met goedkeuring van de begraafplaatsbeheerder, bij het graf staan. De port zou zich in de loop van de tijd vermengen met de regen – (vreugde)tranen van vader en moeder.
In de hemel was het feest… 

Zij waren weer samen ….voor altijd. 

Gijsje Teunissen


30 Columns zijn samengevat in een prachtig boek, rijkelijk geïllustreerd. Een impressie van dit boek kunt u inzien en bestellen via onderstaande link:

Afscheid nemen met je hart.

Boek afscheid nemen met je hart

Ook is het boek te bestellen via Bol.com


 

Geplaatst op: 5 december 2020