Belevenissen in de uitvaart.

Regelmatig schrijft een van de uitvaartbegeleiders van Charon een column. Deze column wordt altijd met toestemming van de familie gepubliceerd. In de columns laten zij zien dat alles kan en niets moet. Het is belangrijk dat families alle mogelijkheden die er in uitvaartland zijn kennen om te kunnen kiezen.

Het boek Afscheid nemen met je hart bevat 30 columns van Charon. 

Zie je op de after

Zie je op de after

We hopen allemaal lang en gelukkig te leven maar helaas hebben we het niet altijd voor het zeggen. 

Zo ook met Alwin, een jongeman die ontzettend genoot van het leven en vooral de hardcore feestjes. Elk weekend ging hij samen met zijn vrienden naar de grootste party’s en festivals. Losgaan tot in de vroege uurtjes en natuurlijk hoorde daar dan ook een kleine afterparty bij. Nog even nagenieten na een feest samen met zijn gabbers. 

Naast zijn vrienden was zijn familie ook erg belangrijk voor hem, soms nam hij zelfs zijn 2 tantes mee naar een feest en ook zijn ouders zijn een keer meegegaan. Familie, vrienden en feestjes daar leefde Alwin voor. 

Het leven was zo mooi maar op een dag voelde hij zich niet goed en na een bezoek aan de dokter, volgde een doorverwijzing naar het ziekenhuis en zou aan zijn mooie leven snel een einde komen…
Ongeneeslijk ziek en opgegeven door de medische wetenschap, hoe is het mogelijk een jongeman die volop in het leven stond moest nu opeens afscheid nemen van zijn geliefde familie en vrienden. 

Hij moest gaan nadenken over zijn laatste feestje, zijn eigen afscheidsviering.
Zijn einde naderde dus samen met de uitvaartbegeleider besprak hij zijn afscheid. Ondanks zijn uitbundige leven moest zijn afscheid klein en intiem zijn.  

Op zijn kist moesten zijn schoenen komen te staan die hij op zijn laatste feestje had gedragen en zijn trui van zijn favoriete feest mocht ook niet ontbreken. Alwin had een favoriete MC (Master of Ceremonies) die op de grootste feesten het podium host, wat zou het geweldig zijn als hij de spreker zou zijn op zijn afscheid… 

De uitvaartbegeleider zocht contact met Sietse oftewel MC Da Mouth of Madness en legde het verzoek van Alwin aan hem voor. Sietse stond hiervoor open en beloofde om zijn afscheid te “hosten”. 

Hij was tevreden met hoe hij alles zelf had geregeld, hij had ontzettend genoten van de feesten samen met zijn vrienden en zijn familie en kon nu met een gerust hart afscheid nemen van dit leven. Kort daarna overleed hij in het bijzijn van zijn ouders en beste vriend. 

Alwin had zijn leven volop geleefd en ook op zijn laatste feestje vierden zijn gabbers en familie zijn leven, het leven, waar zij deel van waren. 

Zijn afscheid was precies zoals hij het wilde. Klein en intiem, omringd door zijn vrienden en familie. En… achter de microfoon stond zijn grote held MC Da Mouth of Madness. 

Leef zoals je wilt leven en vier je afscheid zoals jij afscheid wilt nemen. 

 

 

 

Allerzielen

Allerzielen

Op Allerzielen, 2 november, komen mensen samen om onze overleden dierbaren, die verder leven in ons hart, te herdenken. 

Vele begraafplaatsen, kerkhoven, crematoria en herdenkingsparken organiseren een lichtjesavond. 

Tijdens deze lichtjesavond worden de namen van de overledenen gezongen of genoemd. Voor de nabestaanden is dit belangrijk om nogmaals de naam van hun geliefden te horen. Maar ook om hun geliefden in het licht te zetten. Een brandende kaars brengt licht en verbinding. Voor sommige het licht in een donkere periode of het licht voor de verbinding die we zoeken. 

Tijdens een uitvaart gebruiken we het licht meestal in de vorm van kaarslicht. 

In een moment van stilte en licht kan men de overledene in herinnering nemen en hem/haar op liefdevolle wijze in gedachten in het licht zetten. 

Het met liefde en respect overdenken van het leven van de overledenen is een belangrijk element, enerzijds om het rouwproces van de achterblijvende te ondersteunen, anderzijds om het terugblikken van het zojuist voltooide leven. 

Al jaren organiseer ik, met meerdere vrijwilligers, de lichtjesavond op het kerkhof van de St. Pancratiuskerk in Castricum. Voor mij een dag met een gouden randje. 

Lees meer…

Mijn eerste uitvaart

Mijn eerste uitvaart

Wolfgang belde ons, om het afscheid van zijn vrouw Janny te regelen. Dezelfde middag nog bespraken wij alle details. Er was meteen een klik. Volgens Wolfgang kon het maanden of weken duren, maar helaas werden het dagen. Maandag overleed Janny. Ik was er stil van.

Ik ging naar de Prins Hendrik Stichting, afdeling Karveel, waar Janny de afgelopen zes maanden verbleef. De familie had al kleding in haar favoriete kleur geel uitgezocht en samen hebben wij haar liefdevol en in alle rust verzorgd en aangekleed. Er volgde een moment van ontroering, dochter Claudia kuste Janny op haar voorhoofd en zei “Nu is het echt zo.”

Lees meer…

Rouw

Rouw

En daar sta je dan op de parkeerplaats van het crematorium met je moeder in een papieren tas. Of preciezer verwoord: met de as van je moeder in een as-koker in een keurig turquoise tasje van de Dela. Ik moest wel even slikken, een maand na haar dood nu in handen te hebben met wat er op fysiek niveau van haar over is. Een beetje van de as hadden ze apart gehouden zodat we die zelf in as-sieraden konden doen. Dat vinden we een fijn idee om haar op die manier een beetje nabij te houden. De as-koker heeft een plek op de logeerkamer totdat wij eraan toe zijn haar aan de natuur en de zee te geven. Dat is een troostrijke gedachte waar ik op een bepaalde manier ook naar uit kan kijken. Wandelen door de duinen en het strand, de plekken van vroeger opzoeken en overal een beetje van haar achterlaten.

Lees meer…

Brenda…

Brenda…

Begin 2022 wendde zich een dame (52 jaar) uit Amsterdam tot Natuurbegraafplaats Geestmerloo.

Brenda zat in haar laatste fase voor de aanvraag van euthanasie bij Expertisecentrum Euthanasie.
Ze werd geboren met een soort bult over haar oog die destijds operatief is verwijderd. Helaas is het zicht aan haar onderliggende oog niet gespaard gebleven. Achteraf bleek dit niet gehoeven. Ze moest blind aan één oog door het leven. Hierdoor erg gepest en heeft ze ook nog te maken gehad met fysiek en seksueel geweld. Een posttraumatische stressstoornis volgde die vooral in de nacht opspeelde waardoor ze weinig tot niet kon slapen. Haar eigenwaarde werd nul.

Alsof dit alles niet genoeg was werd er een vorm van kanker ontdekt. Ze gaf aan dat haar boom was omgewaaid en niet meer verder kon groeien. Aan de buitenkant een vrolijke vrouw maar van binnen totaal gesloopt.

Lees meer…

Vanaf de andere kant

Vanaf de andere kant

Mijn moeder is in haar laatste levensfase beland. Ze heeft Alzheimer en onthoudt vrijwel niets meer en heeft geen besef welke dag, seizoen of jaar het is. Briefjes met namen en data liggen her en der in de keuken en woonkamer. Ze herkent haar woning niet meer als de hare en vindt het van de verzorging attent dat ze haar spulletjes van vroeger een plek hebben gegeven op deze vreemde plaats. Waanbeelden over feestende, luidruchtige masker dragende mensen op de galerij, inbrekers en mensen die haar opsluiten zorgen voor een naar gevoel. Sleutels zijn kwijt, ze loopt moeilijker en valt wel eens (maar wil niet aan een rollator want dat is voor oude mensen), slaat eetmomenten over en heeft moeite met alles wat zo gemakkelijk lijkt als het brein nog functioneert (een gesprek voeren, een boodschap betalen, koffie maken, broodje smeren). Mij herkent ze nog wel, maar mijn naam is verworven tot “die familie uit Noord Holland”.
De angst in haar ogen is zichtbaar, er is zo weinig en steeds minder wat houvast geeft. Ook fysiek is ze een schim van wie ze ooit was. Ze is in lengte veel gekrompen en haar benen en armen zijn fragiele stokjes geworden.

Lees meer…

De liefdevolle deken van Hospice Egmond

De liefdevolle deken van Hospice Egmond

Het is al avond als de meldtelefoon gaat. Hospice Egmond aan de lijn.

Woonkamer Hospice Egmond

Woonkamer Hospice Egmond

Er verblijft bij hen een man die geen contact heeft met zijn naaste familie, zegt dat hij geen geld heeft en laat niks los over zijn wensen voor zijn uitvaart. Wat nu als hij overlijdt?
Natuurlijk zijn wij er ook in dergelijke situaties. Afgesproken is dat na overlijden, ze ons bellen en wij de begeleiding vanaf dat moment overnemen en zijn uitvaart verzorgen.

Lees meer…

Verhalen verteld, het boek is uit

Verhalen verteld, het boek is uit

Op een frisse donderdagmorgen liep ik de warme huiskamer van Jolanda binnen. Ik trof daar, naast haar overleden echtgenoot, ook haar twee dochters en schoonzonen aan en de drie kleinkinderen liepen in en uit.
Die nacht hadden ze gezamenlijk doorgebracht aan het bed van Gerard wat in de huiskamer stond en het was kleinzoon Lars die zijn oma op een gegeven moment met een zachte stem liet weten dat opa net was weggegaan…

Lees meer…

Rituelen: Gesterkt en getroost door kraanvogels

Rituelen: Gesterkt en getroost door kraanvogels

Na een melding van onverwacht overlijden, stapte ik in de vroege morgen haar huis binnen. Zij had geen familie meer, maar wel een grote groep hechte vrienden.
In een kring in de kamer, wachtten zij op mij.
Soms voel je meteen dat het bijzonder wordt. Dat iedereen aangedaan is, maar hun vriendin een afscheid gunt wat helemaal bij haar past.

Lees meer…

Ik voel jou in de bladeren van onze boom

Ik voel jou in de bladeren van onze boom

In december zijn er veel bijeenkomsten, waar wij elkaar kunnen troosten een kaarsje aan kunnen steken en onze dierbare overledenen heel even weer in onze herinneringen tot leven laten komen. Iedereen doet het anders.

Riemke doet het op haar eigen manier. Zij pakt zo nu en dan haar reistas in en daalt af naar het vakantiehuisje wat zij en Ingrid lang geleden hadden gekocht. Zij noemt het huis ook, NVI, “Noch van Ing”. In NVI komt zij tot rust. Als zij het tuintje in gaat tovert de – ondertussen groot geworden – Japanse Esdoorn een smile op haar gezicht. Even denkt ze terug aan de mooie en betekenisvolle tijd met Ingrid.
Als alles uitgepakt is, gaat ze bij de boom staan en mijmert ze over vervlogen tijden.

Lees meer…

Zacht helend kaarslicht

Zacht helend kaarslicht

Het is net na middernacht als mijn telefoon gaat. Een van de kinderen belt en vertelt dat hun moeder is overleden. Ik kleed mij om, fatsoeneer mijn haar, pak mijn spullen en vertrek naar Egmond om uit onze opslag de opbaarspullen op te halen.
 
Het is heerlijk om langs de duinrand te rijden en zeker ‘s nachts als er verder weinig verkeer is. De wind raast deze nacht heftig, takken vallen van de bomen en de regen komt met bakken uit de hemel, waardoor ik slecht zicht heb op de weg.

Lees meer…

In liefde los laten

In liefde los laten

Josje wist al enkele maanden, dat zij niet meer lang zou leven en met pijn in haar hart nam zij beetje bij beetje afscheid. Maar hoe doe je dat, als je zoveel van het leven houdt als deze genieter?

Lees meer…