In het leven zijn er enkele zekerheden waar we niet omheen kunnen: belastingen, verandering en, uiteindelijk, de dood. Het is een onderwerp dat vaak vermeden wordt in gesprekken, maar wat als we het nu eens anders benaderen? Stel je voor dat de dood niet het einde is, maar eerder het begin van een nieuwe reis.
Ongeveer een half jaar geleden sprak ik een man die zijn uitvaartwensen wilde vastleggen.
Dit is het verhaal van John die zijn uitvaart niet als een einde zag, maar als het begin van een reis naar het onbekende.
John, een man van middelbare leeftijd, had altijd een avontuurlijke geest gehad. Hij hield van reizen, nieuwe plekken ontdekken en nieuwe ervaringen opdoen. Dus toen hij geconfronteerd werd met zijn ziekte en sterfelijkheid, besloot hij het op zijn eigen manier aan te pakken. In plaats van zich te laten overweldigen door somberheid en verdriet, koos hij ervoor om zijn uitvaart te plannen als een reis naar het onbekende.
John kwam op het idee toen hij een grap maakte tijdens een gesprek met zijn vrienden over zijn uitvaartwensen. “Ik denk dat ik mijn uitvaart maar ga plannen bij het reisbureau in plaats van het uitvaartcentrum,” zei hij lachend. “Ik wil een ticket voor een enkele reis naar het hiernamaals!”
Zijn vrienden lachten om de woordspeling, maar John begon er serieus over na te denken.
Hij begon zijn uitvaart te zien als een reis, een overgang naar een nieuwe fase van het leven, wat dat ook moge zijn. Hij wilde dat zijn uitvaart niet alleen een viering van zijn leven werd, maar ook een viering van het avontuur dat zou komen.
In plaats van een traditionele crematie of begrafenis, koos John voor een passende unieke ceremonie die zijn liefde voor reizen zou moeten weerspiegelde. Hij wilde dat zijn vrienden en familie zich niet verdrietig zouden voelen, maar eerder geïnspireerd om het leven te omarmen zoals hij dat had gedaan. Dus bedacht hij een ceremonie die leek op een reisbijeenkomst, met reisthema’s, wereldkaarten en herinneringen aan zijn vele avonturen. Dit alles gecreëerd met foto’s, wereldkaarten, ansichtkaarten en souvenirs die hij verzameld had door de jaren heen.
Op de dag van zijn ‘vertrek’ kwamen zijn geliefden bijeen, gekleed in de kleuren van de wereld, klaar om afscheid te nemen van John en hem uit te zwaaien op zijn laatste reis. Er waren geen droevige gezichten, alleen maar glimlachen en warme herinneringen aan de tijd die ze samen hadden doorgebracht.
Aan het einde van de ceremonie klonk het geluid van een opstijgende vliegtuig, symbolisch voor Johns reis naar het onbekende. En hoewel zijn fysieke aanwezigheid niet meer bij de aanwezigen was, voelden zijn vrienden en familie de kracht van zijn geest die hen aanmoedigde om te blijven verkennen, te blijven avonturieren en te blijven leven.
Johns verhaal is een blijvende herinnering dat de dood niet het einde hoeft te zijn, maar eerder het begin van een nieuwe reis. Het herinnert ons eraan om het leven te omarmen, avontuurlijk te zijn en onze dromen na te jagen, zelfs tot aan het einde van de weg.
Dus laten we allemaal een bladzijde uit het boek van John’s leven nemen en ons leven leven als een avontuur, wetende dat zelfs in de dood er nog steeds ruimte is voor reizen naar het onbekende.