zei mijn man Rick plotseling tijdens een strandwandeling jaren geleden.
“Hoe bedoel je?” was mijn verbaasde antwoord.
Hij rookte al jaren niet meer…
“Nu weet ik het, Light My Fire, dat moet je op mijn uitvaart spelen, op het moment dat ik de oven in ga”
Ik bleef verbaasd staan en keek hem aan; hoorde ik het goed? In de laatste jaren waarin ik uitvaarten begeleidde, wilde mijn man nooit over de DOOD praten. Net als zoveel mensen dacht hij waarschijnlijk dat hij het eeuwige leven had. En zo gebeurde het dat ik als uitvaartondernemer van mijn eigen man ineens begreep dat hij gecremeerd wilde worden. Of toch niet? Eigenlijk dacht ik al die tijd dat hij begraven wilde worden, net als ons zoontje Ferry en onze ouders. Ik moest lachen toen ik merkte dat hij dit helemaal niet bedoelde. Hij vond het gewoon een passend lied bij zijn afscheid. Dit was zijn – eerste – invulling van zijn afscheid. Mijn passie en liefde om mensen bij te staan op één van de moeilijkste momenten van hun leven had hem ondertussen ook geraakt en aan het denken gezet.
Baby Light My Fire
Afgelopen maand – 10 jaar later – wandelden wij samen over de net geopende Natuurbegraafplaats Geestmerloo. Rick was geraakt door het weidse landschap van dit natuur- en recreatiegebied. Bij het verlaten van de begraafplaats, zei hij, “Hier wil ik begraven worden.” Wederom bleef ik verbaasd staan en keek hem aan. “Je wilde toch gecremeerd worden?” Toch begreep ik het wel. Mijn lief is van origine hovenier en houdt erg van de natuur. Hier midden in de natuur voor altijd en eeuwig begraven worden sprak hem wel aan.
Ik begon er ook wel voor te voelen. Hier kon ik in ieder geval naast hem begraven worden en niet boven hem, zoals op bijna alle begraafplaatsen gebruikelijk is. Fijn, om te weten, dat onze kinderen het graf later niet hoeven te onderhouden, maar dat de natuur ervoor zorgt.. Ik zag onze (klein)kinderen al met de coördinaten ons graf opzoeken en dan doorwandelen naar de speelplaats waar de (achter)kleinkinderen kunnen ravotten. ….. Kleinkinderen, achterkleinkinderen, je snapt het al…natuurlijk hoop ook ik, dat mijn leven pas over 20 jaar eindigt.
Om eerlijk te zijn hebben wij het gesprek nog niet gehad… het gesprek over de dood.
Maar dit schrijvende, plan ik spontaan voor zondag een gezellige avond mosselen eten met een heerlijke chardonnay. Lekker mijmeren met zijn tweetjes en bij kaarslicht al pratende in het Leven Sterven boekje onze wensen beschrijven.
En maandag weer gewoon verder leven, genieten van het leven en al het moois wat er altijd zal zijn.
Gijsje Teunissen
Bij overlijden: 072 507 0477 (24/7)
Meer columns lezen: charonuitvaartbegeleiding.nl/activiteiten-charon/columns-charon-gijsje-nhd/