Onder een ijl Nederlands zonnetje dwalen mijn gedachten terug naar vriendin en collega Jet van der Heijden, van Uitvaartzorg Adios Con Amor, in Spanje. Op één van onze laatste vakantiedagen liepen wij met Jet naar Cap Prim, het meest westelijke puntje van Spanje. Wij zouden daar gaan picknicken, maar ook het lintenritueel doen.
Jet had 15 jaar geleden haar zoontje Robin en ook Darrin, de liefde van haar leven, verloren. Zij leek alles wel goed verwerkt te hebben, maar de laatste tijd borrelden de herinneringen steeds sterker weer op en werd zij soms door emoties overmand. Het was ook zo dubbel: Jet had nèt een huis gekocht maar zij kon dit geluksmoment niet meer delen met Darrin en Robin. De herinneringen aan hen maakten Jet ondanks de euforie over het nieuwe huis toch ook verdrietig. Haar verdriet raakte mij en zo stelde ik voor om het lintenritueel te doen. Na een korte uitleg was Jet er meteen enthousiast over en ze koos voor gele linten, stralend geel, de kleur van de zon.
Zo togen wij in de schemering naar de top van Cap Prim. Hoog boven de Middellandse Zee maakten wij een altaartje van de foto’s, verlicht met drie lichtjes. Omdat haar liefjes de linten niet meer vast konden houden, verbonden wij de linten met hun foto’s. Ik vroeg Jet om de twee linten stevig vast te houden en zich nog één keer in herinnering aan haar lief en haar kindje diep met hen verbonden te voelen. Het was een magisch ogenblik hier zo hoog boven de zee en zo dicht bij de sterrenhemel: Jet helemaal verzonken in herinneringen en misschien vanuit haar hart in gesprek met hen. Er was geen maan en de sterren leken nog stralender hun licht naar Cap Prim te sturen. Langzaam kwam Jet terug uit haar herinneringen en knipte de linten door. Daarna werd een fles champagne ontkurkt en knoopte Jet de twee lintjes aan de dop. Met een wijds gebaar gooide zij deze naar zee, waarna een waterval van herinneringen ons deel maakte van hun leven toen…
Hier onder de sterrenhemel van Cap Prim had zij haar verdriet losgelaten en een plek gegeven. De twee andere stukken lint om haar arm bevestigden nog meer het bestaan van hun relatie en vooral hun verbondenheid. Mijn hart maakte een sprongetje; ik was blij, dat ook na zoveel jaar het lintenritueel verdriet nog kon helen….
Gijsje Teunissen