Het creatieve afscheid van Ans
In november werd ik met spoed bij Ans geroepen.
Ingrid vertelde dat haar moeder pas net te horen gekregen had dat zij over niet al te lange tijd zou overlijden.
Hun wereld stond op zijn kop en toch wilde Ans mij zien,… of juist daarom. Voor Ans en Ingrid bracht het rust in hun leven om alles voor het afscheid te regelen. Ans was vrijwilligster in de Slotkapel en had mij daar meermalen bij het begeleiden van een uitvaart gezien. Zo had zij haar afscheidsviering voor ogen vertelde zij: creatief, warm, kleurrijk.
Ik keek om mij heen en zag ontelbare bijzondere kunstwerken, allemaal van de hand van Ans. Ogen te kort. Wat had zij nìet gedaan? Ik zag creatieve uitingen van textiel, hout, verf, kunst in alle mogelijke vormen. En daar bleef het niet bij: Ingrid liet mij gedichten, foto’s, zelfs een boekje zien. Het leek wel of Ans alle tijd van haar leven aan het creatief uiten van haar gevoelens had gegeven.
Ans was al jong weduwe en met drie kindjes was het niet eenvoudig voor haar. Maar zelfs het huishouden was voor Ans een creatief proces. Alles gebeurde gewoon vanuit haar hart. In het gesprek dat volgde, hoorde ik dat Ans altijd vijf kinderen had willen hebben. Naast haar drie kinderen had zij nog genoeg warmte en liefde over voor twee ‘suikerkindjes’. Hoe ziek Ans ook was tijdens ons gesprek, ze probeerde de moed erin te houden en te vertellen hoe zij haar afscheid voor zich zag.
Natuurlijk in ‘haar’ Slotkapel !! Daar was geen twijfel over mogelijk. Hier had zij zo veel mooie creatieve uren doorgebracht met vrienden en vriendinnen. Op 12 december zou zij hier ook haar 75e verjaardag vieren met een workshop bloemschikken en hightea. Dat dit de dag van haar afscheid zou worden, wisten wij toen nog niet …
Ook over de rouwkaart had Ans samen met Ingrid nagedacht. Een van haar kunstwerken zou op de voorkant komen. En wat werd de kaart prachtig. Deze kaart straalde helemaal het creatieve leven van Ans uit.
Op de dag van de uitvaart reed Marian, de zuster van Ans, haar zelf in de bijzondere bordeauxrode rouwauto naar de Slotkapel. Hier hadden Ingrid, Dora – vroegere beheerster van de Slotkapel – en alle vrijwilligers de kapel al prachtig versierd met diverse kunstwerken van Ans. Haar laatste expositie op de dag dat zij haar 75e verjaard hier zou vieren, hoe symbolisch kan het zijn. In de kaart werd gevraagd om kleurrijk gekleed te komen. Heel mooi, hoe iedereen er gehoor aan had gegeven; ik zag zelfs gekleurde veters. Ook wilde Ans graag, dat iedereen een mooie, gekleurde kaars zou meenemen. Hiermee zetten familie en vrienden Ans in het licht. Prachtig hoe langzaamaan rondom de mooie bamboe-mand het licht begon te stralen en hoe de steeds groeiende bos gekleurde bloemen het kleurrijke leven van Ans symboliseerde. Na het warme afscheidsuur nodigde de familie – op wens van Ans – iedereen uit om geheel in de geest van Ans van de zelfgemaakte taarten te komen snoepen en met een kopje koffie herinneringen aan deze bijzondere vrouw met elkaar te delen. Zo sloten wij deze dag, die eigenlijk een feest had moeten zijn, toch samen feestelijk en warm af. Iedereen had het liever anders gezien, maar zij hadden er vrede mee. Het leven van Ans was te kort, te snel voorbij. Wat bleef, waren mooie herinneringen. Ans had zo veel achter gelaten.
Haar bezige handen hebben de meest prachtige creaties gemaakt. Ans had haar creativiteit aan haar kinderen doorgeven en zo kwam het dat zus Marian ook dit jaar het kerststukje – wat zij dacht te moeten missen deze kerst – toch kreeg. Ingrid wist haar tante te verrassen met een prachtig kerststukje helemaal in de sfeer van Ans. Wij verbazen ons erover, dat het leven gewoon doorgaat na het verlies van onze dierbare. Maar als je je niet verzet, neemt het leven je weer mee. Ga mee op de golven die zeker in het begin stormachtig zullen zijn, maar – geloof mij – naar een tijdje wat rustiger en dragelijker zullen worden. Ans, onze lieve Ans, had het niet anders gewild. Over een tijdje zullen kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden het leven weer gaan omarmen. En doorleven met de warme herinneringen aan Ans, vast verankerd in hun hart
