Uitvaart L Valkering

Strooi mijn as maar uit in de Hemkade!!! 

Lars, vriend van onze kinderen Leroy en Emmely, was gek van hardcore en zat o.a. in de organisatie van Art of Dance in de evenementen locatie Hemkade te Zaandam. Elke week bouwde hij daar de meest bijzondere feesten op en danste er tot in de ochtendglorie. De Hemkade was toen zijn leven en om hier, voor altijd te zijn – terwijl zo’n 4.000 mensen daar wekelijks uit hun dak gingen – was voor hem het ultieme gevoel van doorleven in zijn passie.

Nu jaren later was de wildebras wat rustiger geworden. Lars was nu liefhebbende partner, trotse vader van Anna-Mae en de laatste maanden betrokken mantelzorger voor zijn vader. In de laatste weken voor het sterven van zijn vader, betrok Lars ons bij het naderen afscheid. Hij en zijn familie wilden zoveel mogelijk zelf doen, zo ook vader zelf in de kist leggen. Leroy, trouwe vriend van Lars, hielp de twee zonen erbij en hoewel geen van hen dit al eens gedaan had, tilden zij ­vader op om hem zacht in zijn laatste huisje te leggen. Aansluitend reed Leroy, Lars en zijn vader in onze Volvo V70 naar het rouwcentrum. De twee vrienden zaten verslagen en verdrietig bij elkaar in de auto. Verslagen, maar supersterk, omdat hun vriendschap hun op dit moeilijke moment de kracht gaf om de dingen te doen, die zij moesten doen.

Ook onze dochter Emmely was nauw betrokken bij de voorbereidingen. Samen met uitvaartbegeleidster Eveline zorgde zij op de achtergrond dat alle voorbereidingen voor het afscheid voorspoedig verliepen.

De dankbaarheid van Lars was dan ook groot, toen hij bij het afscheid naast familie en vrienden ook zijn vrienden opmerkte. Hun nabijheid steunde hem enorm. Zij hadden samen in hun jonge jaren zoveel meegemaakt, dan was het fijn om te voelen, dat deze vrienden hem ook nu, in dit voor hem moeilijke uur, kwamen steunen.

Het afscheid van de vader van Lars was ingetogen maar vol mooie verhalen en bijzondere muziek. Heel anders dan Lars in zijn jonge jaren zijn afscheid zag. Misschien, heel misschien zal zijn as ooit toch nog verstrooid worden in de Hemkade… Ooit, als ook Lars een lieve oude man is, want hij is nog steeds bevriend met de baas van de Hemkade. Maar misschien ook niet. Belangrijk is, dat hij in zijn afscheid herkend wordt, want het laatste afscheid is immers een spiegel van je leven, hoe extrovert of ingetogen het ook zal zijn. Ik wens papa Lars nog een lang en gelukkig leven toe.

Geplaatst op: 16 augustus 2019