Steven was een harde werker en levensgenieter pur sang. Hij genoot elke dag van het leven en van zijn grote liefde, Susanne en hun prachtige kinderen Daan en Lux. Daarom was het ook zo wrang, dat hij overleed, net toen hun droomhuis klaar was. Nog geen vier weken had hij hier gewoond, toen hij op 17 augustus voor altijd zijn ogen sloot en de dromen van dit jonge gezin een drastische wending namen. De dag van ‘nooit meer’ was voor hen aangebroken… Susanne bleef met twee jonge kinderen achter. Maar zij was niet alleen. Suus werd omringd door liefde. Steven had in zijn jonge leven heel veel gezaaid en Susanne en de kinderen konden dit nu oogsten. Niet alleen hun familie, maar ook buren, vrienden, kennissen, iedereen stond klaar om waar men maar kon Suus bij te staan en te helpen. Geheel in de geest van Steven zou zijn afscheid groots en helemaal anders dan gewoon gevierd worden. De aanlegsteiger in de tuin inspireerde meteen om Steven met een boot naar de Broeker Veiling te varen en daar het ‘afscheidsfeest’ voor deze tijger te houden.
Het was voor iedereen indrukwekkend toen de boot met Steven de Broeker Veiling binnenvoer. Muisstil wachtten er honderd mensen. Je kon de emoties voelen toen Steven werd binnen gedragen. De warme deken van liefde van al deze mensen spreidde zich uit over Susanne, Daan, Lux en de familie. En gaf hen de kracht om in dit uur, nog één keer met Steven in hun midden, het verhaal van zijn leven te vertellen. Daarna droegen broer Tijn en de vrienden Steef naar een andere ruimte zodat iedereen de gelegenheid had om van dichtbij afscheid te nemen. Het laatste feestje van Steef werd ingeluid met zijn lievelingsdrankje, een glas Apfelkorn, en Hollandse meezingers, precies zoals Steven het bedacht had. Dit alles vergde natuurlijk veel organisatie, maar Hortense, onze uitvaartbegeleidster die het gezin begeleidde, kreeg alle medewerking van het team van de Broeker Veiling. Chapeau! Voor deze mensen was het geen dagelijks werk om te midden van dit immense verdriet alles in goede banen te leiden. Toch gebeurde het in rust en diepe verbondenheid. Veel mensen schreven hun herinneringen aan Steven op. Omdat Steef bang was vergeten te worden, had Tijn bedacht om elke week één van deze herinneringen op facebook te zetten zodat er nog heel lang een glimlach op de gezichten getoverd zou kunnen worden.
Zo zal Steven nooit vergeten worden…