“De afscheidsviering buiten in de tuin?” vroeg Pieter verbaasd? “Dat kan toch niet? …. met dit weer?”
Natuurlijk had ik zelf al naar de weer-app gekeken en het zag er goed uit de aanstaande dagen: ondanks de druilerige sfeer van vandaag zou het rondom de dag van de uitvaart mooi najaarsweer, met best veel zon, worden. Uiteraard namen wij voor deze bijzondere dag het zekere voor het onzekere en leende Pieter de grote tent van zijn broer, om deze als het nodig zou zijn in de ochtend nog snel op te zetten. Guusje was zo trots op haar tuin. De tuin was haar levenswerk en tot het laatst kon je haar hier in haar heiligdom vinden: ‘Het paradijsje van Guusje’. Hier hadden wij ook aan het einde van de zomer ons laatste gesprek. 
Toen al opperde ik dat dit een mooie locatie voor het afscheid zou kunnen zijn. Maar ja, in de zomer ziet alles er natuurlijk vrolijker uit en het afscheid lijkt dan nog ver weg. Daarom moest Pieter er nu ook een beetje aan wennen, maar nadat hij een keer het besluit genomen had, werd er met man en macht aan het plan gewerkt. Hier in haar paradijsje zou Guusje voor het laatst hun gasten ontvangen, veilig in haar prieeltje, naast haar favoriete struik met de gebroken hartjes – hoe symbolisch – omgeven met de prachtige stoffen en lampionnen, die zij van hun reizen hadden meegenomen. Overal zouden hoekjes van herinneringen ontstaan met foto’s uit haar leven, creaties die deze bijzondere vrouw zo speciaal maakten en kunstwerken van haar hand als laatste expositie.
Op de afscheidsdag straalde niet allen de zon volop, maar ook Pieter en de kinderen. Guusje lag in haar mandje in het prieeltje en alle gasten verbaasden zich over de ongedwongen sfeer, die alleen Guusje en Pieter konden maken tijdens hun feesten. De hele dag stroomden de mensen binnen en vulden met hun warme betrokkenheid de tuin van Guusje. Na een lange middag bracht het gezin Guusje in hun eigen busje naar het crematorium, uitgezwaaid door de laatste gasten. Guusje had gelukkig alle ruimte in haar prachtige tuin. Mocht je dit niet hebben, denk dan ook eens aan de buitenaula’s bij de verschillende crematoria zodat jouw afscheid ook echt een spiegel van je leven wordt. Buiten, binnen, thuis, in een strandpaviljoen, in de voetbalkantine, alles mag tegenwoordig, ….als het maar past bij het leven wat geleefd werd.
