Josje wist al enkele maanden, dat zij niet meer lang zou leven en met pijn in haar hart nam zij beetje bij beetje afscheid. Maar hoe doe je dat, als je zoveel van het leven houdt als deze genieter?
Josje zocht naar rituelen en symbolen. Heel bewust koos zij voor het troostende en helende lintenritueel.
Een rood lint met een gouden randje symboliseerde hun onverbreekbare band met haar meervoudig gehandicapte dochter Merel. Josje had het drie meter lange lint zo geweven, dat het in het midden losjes uit elkaar getrokken kon worden.
Ook vertelde zij Merel het verhaal van de engel die je komt halen. Elke dag hielden moeder en dochter het lint, ieder aan een uiteinde, vast en dan vertelde Josje hoe mooi het in de hemel was en dat zij dan gelukkig zou zijn en geen pijn meer zou hebben.
Haar dochter voelde dat Josje steeds zwakker werd en vaak pijn had. Toen Josje te zwak werd om het verhaal te vertellen, zaten zij zwijgend, verbonden door het lint, bij elkaar. Uiteindelijk overleed Josje heel rustig met het lint in haar handen. Aan Bert, Merels vader, de moeilijke taak om zijn dochter verder te begeleiden in het naderende definitieve afscheid. Omdat zijn vrouw hun dochter al zo bewust en liefdevol had meegenomen in haar stervensproces, was er natuurlijk wel verdriet, maar ook opluchting bij Merel, dat haar moeder nu geen pijn meer had.
Zij vertelde aan iedereen om haar heen, dat het nu feest in de hemel was, want haar mama zou komen. Dan hield zij het lint, wat haar moeder in handen had, aan het uiteinde vast en aaide met haar andere hand over Josjes arm.
Op de dag van het afscheid mocht Merel heel zacht aan het lint trekken. Geheel naar de verwachting van Josje gleden de draden in het midden uit elkaar. De lichamelijke band was stilletjes verbroken, maar hun zielenverbinding, gesymboliseerd door de gouden draad, zou voor altijd blijven bestaan. Merel wist het zeker, in de hemel was er nu feest. Haar moeder zou dansen met het lint in haar hand en vrolijk draaide Merel in het rond met het lint wapperend om haar pols geknoopt.
Het zien van het meisje, dat zo in haar eigen wereld danste, toverde een glimlach op ieders gezicht.
Merel had haar moeder in liefde los gelaten.