Koningin van warmte en licht

Het verhaal komt het mooist tot zijn recht met harpmuziek op de achtergrond.

Opstart met ca. 1 minuut (harp)muziek
Dan zachter laten worden, heel zacht op de achtergrond laten doorspelen.

De Koningin van Warmte en Licht

Op de grens tussen werkelijkheid en fantasie woonde de koningin in een heel mooi kasteel.

Zij woonde daar met haar koning en de koningskinderen, …..  En samen waren zij heel gelukkig.
De koningin was een hele bijzondere vrouw, want als je dichtbij haar kwam, voelde je altijd een aangename warmte om haar heen.
En als je goed naar haar keek, zag je een soort licht dat voortdurend om haar heen danste.
Daarom noemen wij haar vandaag ook de Koningin van Warmte en Licht.

Elke dag leende de koningin het licht van de maan en van de sterren, … en deelde het uit aan iedereen.

(naam) was zorgzaam en lief voor haar koning en de koningskinderen. En het liefst wilde zij iedereen in de hele wereld helpen,
… zelfs een rupsje hielp zij nog oversteken.
Het waren mooie tijden, er leek geen einde aan te komen …

Maar op een dag sloeg het noodlot toe, het geluk kwam ten einde, de koningin van Warmte en Licht werd ziek,

Niet een beetje ziek,
Nee ….
Heeeel erg ziek.

En er was geen dokter in het land, die haar nog beter kon maken. De koningin voelde, dat de strijd gestreden was en zij nooit meer beter zou worden.
Zij zou sterven. Zij nodigde haar familie, haar vrienden en vriendinnen uit om bij haar te komen, om haar te bezoeken, … maar ook om afscheid van haar te nemen.

Elke dag kwam er iemand de kamer van de koningin binnen,

Sprookje vertelling door Gijsje Teunissen van Charon uitvaartbegeleiding: Koningin van warmte en licht. Foto Denise Oerlemans

ze praatten, haalden herinneringen op, er werd gelachen en er werd gehuild.
Het was heel bijzonder.
Wanneer de tijd van afscheid nemen voorbij was, verliet iedereen heel verdrietig de kamer van de koningin.
Maar steeds als iemand het kamertje verliet, leek het of er een beetje warmte en een klein beetje licht van de koningin mee ging.

Zo kwam het dat al die kleine beetjes warmte en licht zich over het land verspreidden.   

Nadat iedereen afscheid van de koning had genomen, riep zij de koning en de koningskinderen bij haar.
Zij zei:
Ik zou zo graag hier bij jullie willen blijven, want ik hou ontzettend veel van jullie, maar ik ben te moe om nog tegen deze ziekte te vechten.
Ik ben verdrietig, dat ik jullie moet verlaten, maar ik accepteer mijn lot en ik weet zeker:
Ik zal altijd bij jullie blijven.
Jullie begeleiden waar jullie ook zijn, in mooie tijden ben ik bij jullie en zullen jullie mij voelen, in moeilijke momenten zal ik jullie steunen en verwarmen…
Ik blijf een deel van jullie, al ben ik uit het zicht…
Blijf de mooie kleuren van het leven zien….   Zei de koningin…

….. En viel in een diepe slaap ….

Ineens werd het helemaal donker en heel erg koud. De koningin was gestorven…. 

Muziek hier langzaam zachter worden …
En stoppen

De hemel huilde witte tranen…

….. muziek heel langzaam weer op laten komen
heel zacht op de achtergrond van het sprookje

Het hele land was in rouw en iedereen kwam naar het kasteel om de koning en de koningskinderen te steunen.
Zij dachten aan alle leuke dingen die ze met haar hadden beleefd en aan hoe lief zij was, hoe aardig en zacht.
De kleuren van het leven van de koningin maakten hun door hun tranen heen toch een beetje blij.

Al deze herinneringen namen zij mee naar het Kasteel.
En elke keer als er iemand de voordeur binnenliep, of een lieve brief op de deurmat viel, een warm sms’je de telefoon binnen glipte, kwam er een stukje warmte en licht van de koningin weer terug, net zolang tot het hele huis van binnen licht uitstraalde.

Al die warmte en licht vormden een warme deken van liefde voor de koning en de koningskinderen.
Hoe verdrietig jullie hier vandaag ook allemaal zijn, de koningin is niet meer, maar niet echt weg. Je voelt haar warmte en ziet  haar licht!

Kijk maar …..
het kasteel blijft  gevuld  met liefde en licht, niet met haar lichaam, de bekende stem, de lieve lach, maar met het onverklaarbare gevoel wat liefde heet… 

Liefde die nooit voorbijgaat .

Muziek gaat nog even door

Foto’s: Denise Oerlemans