Toen ons derde kindje Ferry plotseling aan wiegendood overleed, hebben wij alles zelf gedaan. Ondersteund door vriendin Marjan wasten, kleden en verzorgden wij Ferry.
Nadat wij hem het zelfgemaakte olifantentruitje aan hadden gedaan liep ik nog urenlang met ons kindje op de arm. Wiegend, strelend, onderzoekend, elk stukje van zijn gezicht, zijn handjes, zijn lichaam in me opnemend, met het stellige gevoel hem nooit, maar ook nooit meer los te laten.
En toch moest dit, maar …. alles in mijn tijd. Hoewel mijn zwager in het begin erop aan drong om Ferry in zijn wiegje te leggen, gunde hij mij uiteindelijk die tijd die ik nodig had. Net als bij het afscheid in het kerkje, waar wij nog eindeloos naar Ferry wilden kijken.
En hoewel wij het niet wilden, dekten wij ons mannetje uiteindelijk toe en vertrouwden hem aan de aarde toe. Veilig lieten wij ons kindje in het graf dalen bij opa op schoot, en zoals mijn schoonmoeder toen zei, later dek ik hem toe. Het was goed zo, Ferry zal nu voor altijd bij opa en oma zijn.
Nu 30 jaar later begrijp ik jonge papa’s en mama’s nog steeds zo goed, als zij hun stille kindje nog een keer vast willen houden, naar hem of haar willen kijken en in het ogenblik willen blijven.
Liefde laat hun de kleine bijzonderheden bij hun kindje zien en ervan houden.
Hun kind is bijzonder zoals het is. Geen seconde willen zij verwijdert zijn van dit laatste ogenblik met hun kindje.
Zij moeten in deze minuten, uren, dagen immers herinneringen maken, herinneringen die zij nodig hebben om verbonden te blijven met hun kindje.
Hoe jong dan ook, het is hun kindje, ze zijn papa en mama. Voel dat, ervaar dit.
Een jonge moeder, die thuis haar overleden kindje nog twee keer verkleedde, omschreef dit zo mooi:
“Zo heb ik toch nog even het gevoel, dat ik voor hem kan zorgen.”
Hoe mooi is dat en dit gevoel onthoud je je leven lang.
Maak je herinneringen en laat ook familie en close vrienden dit doen. Alleen zo kunnen jullie later samen praten over deze bijzondere momenten.
Ontmoet je kindje en sluit het in je hart samen met familie en vrienden, ….
Zo zal zijn of haar naam blijven klinken …
voor altijd.
Gijsje Teunissen