Vier weken geleden is onze kleindochter Liv geboren. Zo welkom, zo lief, zo aandoenlijk,…
Natuurlijk ben ik zoveel mogelijk bij Liv, houdt haar vast, knuffel haar, verdrink in haar. Elk klein geluidje vertedert mij, maakt mij blij. Ik ben de gelukkigste oma van de hele wereld! Toen ik laatst met Liv op mijn arm zat, bekroop mij zo een intens gevoel, dat ik bijna uit elkaar spatte van geluk, tranen sprongen in mijn ogen. Ik dacht bij mijzelf, dit geluk wens je toch iedereen toe. Maar hoe vaak is dit geluk een stel nìet gegund…..hoe verdrietig is dat?
Waarom weet ik niet, maar mijn gedachten dwaalden – met Liv op mijn arm – af naar Orange Babies. Baby’s in Afrika. Baby’s die met HIV geboren worden. Ik zie in gedachten de prachtig beschilderde zwangere buiken van met HIV besmette moeders in Afrika voor mij. Vrouwen zonder toekomst, met kinderen in hun buik, waarvan de oma nooit het geluksgevoel zal ervaren wat ik nu voelde. Drie generaties verdriet….Ik moest iets doen. Ik besloot om voor elk van mijn vier kleinkinderen een Orange Baby in Afrika te redden. Op de site van Orange Babies las ik de meest ontroerende verhalen, en … las ik, hoe ik kon helpen. Dit jaar liggen met kerstmis onder onze boom niet alleen cadeaus voor mijn kinderen en kleinkinderen, maar ook vier cadeaubonnen voor moeders en hun kinderen in Afrika. Ik weet, dat het een druppel op een gloeiende plaat is, maar alle kleine beetjes helpen. Misschien kunnen wij hier in het westen het verschil maken. Er gebeurt zo veel in de wereld op het ogenblik, het is om bang van te worden. Maar dat moeten wij juist niet doen, verdrinken in angst. Laten wij het geloof in het goede, in de liefde voor elkaar houden; voel de onvoorwaardelijke liefde, die een kind naar zijn ouders voelt en ouders naar hun kind. Blijf je verwonderen over al het moois om je heen. Laten wij het vertrouwen houden, dat wij met zijn allen het verschil kunnen maken. Daar in Afrika, ver weg van ons bed, maar ook dichtbij. Koop de straatkrant van een dakloze, zodat hij een boterham en melk kan kopen. Stuur een gift, een donatie voor een goed doel wat jou beweegt. En de vluchtelingen ….. Stel je voor, dat jij je huis en alles en iedereen die je lief is achter moet laten. En kijk dan opnieuw naar vluchtelingen. In onze rijke welvaartsstaat kunnen wij het ons niet voorstellen dat achter de machteloze, ontredderde gezichten van de vluchtelingen een heel verleden …. zonder toekomst schuilt. Tot het dichtbij komt, het asielcentrum achter ons huis. Dan moeten wij ermee dealen. Juist nu met kerst is het goed om stil te staan bij de wereld om ons heen, moeten wij kijken hoe wij de wereld een beetje mooier kunnen maken.
Liv is onze toekomst. Als oma wens ik haar een mooi leven toe, net als alle andere baby’s van de wereld, die in de toekomst geboren zullen worden. Deze kinderen zijn onze toekomst. Laten wij het geloof houden in een mooie toekomst voor ons allemaal.
Ik wens iedereen een fijn kerstfeest met veel liefde en warmte toe.
Gijsje Teunissen
