Drie jaar geleden organiseerde ik samen met Bas en Lisa hun prachtige bruiloftsfeest in Egmond. Mijn man en ik voelden ons erg verbonden met hun en in de loop van de jaren ontstond een mooie vriendschap met dit jonge stel.
Een maand geleden belde Bas mij op met het droeve nieuws, dat zijn moeder Jet op sterven lag. Graag had ik Bas en zijn broers zelf bijgestaan, ook omdat ik Jet al 20 jaar kende. Maar toen Bas belde, was ik druk bezig met een “Troostreis voor nabestaanden” in Spanje en kon niet per omgaande naar Nederland terugkomen. Gelukkig was onze uitvaartleidster Wilma op dit ogenblik vrij en kon zij Bas, Joris en Theun bijstaan. Ook Wilma kende Jet al jaren en had zelfs enkele kunstwerken van deze gepassioneerde kunstenares en sjamaan in haar huis.
Vanuit Spanje zette ik, samen met Bas en Lisa de lijnen voor het afscheid uit en in Nederland begeleidde Wilma de jonge mensen bij de laatste reis van hun moeder.
Dat Wilma en ik, naast uitvaartleidsters, ook maar mensen zijn merkten wij deze week maar al te goed, want wanneer je de overledene en/of de familie goed kent, komt een begeleiding toch wel erg dichtbij.
Wilma was dagelijks aanwezig bij het gezin en ik luisterde elke avond naar de verhalen van Bas en Lisa, soms met een vloed van tranen, soms met een lach. Langzaam vormde zich een prachtig – helemaal Jet – afscheid. De ceremonie zou in de buitenlucht op de heilige grond van “De Akker” plaatsvinden. De plek waar Bas en Lisa 3 jaar eerder waren getrouwd.
Het voelde goed voor hun om hier afscheid te nemen van Jet. Het afscheid was kleurrijk, dynamisch en omlijst met heel veel live-muziek, klankschalen en zang. Iedereen van de aanwezigen voelde helemaal de sfeer van Jet en in de grote melkbus werden dan ook heel veel “brieven aan de hemel” gedeponeerd. Brieven met prachtige herinneringen en grappige anekdotes van de vele vrienden en bewonderaars van Jet.
Na een zonovergoten middag op de Akker droegen de drie broers hun moeder op de eigengemaakte baar en gewikkeld in haar doeken naar de camper van Bas. Zonen en schoondochters brachten Jet samen met de bellenblazende kleinkinderen naar het crematorium, waar zij met een laatste ritueel afscheid namen van de vrouw, die hun het leven geschonken had. De vrouw, met wie zij gelachen en gehuild hadden, de vrouw die deze jonge mensen verbond en voor altijd zal blijven verbinden.