Belevenissen in de uitvaart.
Regelmatig schrijft een van de uitvaartbegeleiders van Charon een column. Deze column wordt altijd met toestemming van de familie gepubliceerd. In de columns laten zij zien dat alles kan en niets moet. Het is belangrijk dat families alle mogelijkheden die er in uitvaartland zijn kennen om te kunnen kiezen.
Het boek Afscheid nemen met je hart bevat 30 columns van Charon.
Zacht helend kaarslicht
In liefde los laten
Josje wist al enkele maanden, dat zij niet meer lang zou leven en met pijn in haar hart nam zij beetje bij beetje afscheid. Maar hoe doe je dat, als je zoveel van het leven houdt als deze genieter?
De gekleurde uitvaart
16 jaar geleden bedachten Gijsje Teunissen en Marileen Fabels de voorstelling De Gekleurde Uitvaart. Hiermee wilden zij mensen inspireren en aansporen tot eigen inbreng en vormgeving bij een afscheidsviering. Sfeer, kleur, eigentijdse symbolen en rituelen, soms onbekende omhulsels en uitvaartdans gaven vorm aan deze impressies.
“Sterk spul he”
Bij Charon zijn wij ervan overtuigd, dat het voor de overledene het meest rustig en voor de familie het meest heilzaam is, als de overledene in zijn eigen omgeving blijft. Daarom stimuleren wij de thuisopbaring.
Het was een zonnige, snikhete dag
Dinsdag 21 juni 2005, de zomer was officieel begonnen.
Mijn zojuist overleden zus, de grootste zonaanbidster aller tijden, lag opgebaard in de donkere kelder van het ziekenhuis. Ze had haar ziekenhuishemd nog aan.
Een bijzondere ontmoeting
Zes jaar geleden ontmoette ik Jan voor het eerst op de beurs “Krant te Kijk”. Hij was bezig om zijn eigen baar te maken.
Vol enthousiasme legde hij uit welke stof hij maandag op de Westermarkt zou kopen en hoe hij hem in de baar zou draperen. Nu is zijn baar nog de behaaglijke woonplek van zijn katje.
Kinderen betrekken bij de dood?
Vaak hoor ik bij uitvaarten, dat ouders hun kind eigenlijk niet mee willen nemen naar het afscheid.
Jammer….
Kinderen – hoe klein ze ook zijn – kunnen zich dan buitengesloten voelen. Ze merken, dat er iets gaande is, maar mogen er niet bij zijn en horen maar de helft of minder van wat er gaat gebeuren. Een kind heeft recht op de waarheid. Hoe en wat je vertelt kun je afstemmen op de leeftijd. De ervaring leert, dat de fantasie van kinderen veel gruwelijker is dan de werkelijkheid.
Lees meer…
De laatste tocht van Afra
Corona tijstert de wereld…
en iedereen kruipt in zijn hokje, houdt zich aan de regels en beweegt zo min mogelijk.
Vooral de regels verlammmen ons.
Maar niet de familie van Afra….
Afra was een Egmonder pur sang en heeft in haar leven veel voor het dorp betekend. Op 18 december j.l. overleed Afra plotseling en moest zij – volgens de regels – in kleine kring begraven worden.
Lees meer…
Voor altijd
Vijftien jaar na het overlijden van Neeltje overleed Herman.
Natuurlijk had hij sindsdien zijn leven geleefd, voor zijn kinderen en voor zichzelf. Niemand zou zeggen dat hij als kasplantje was overgebleven, na het plotselinge overlijden van Neeltje. Iedereen wist ook hoe intens hij nog steeds van Neeltje hield.
Er ging geen dag voorbij, dat hij het kaarsje bij haar foto en haar laatste handgeschreven briefje aanstak. Op Neeltjes verjaardag was er altijd een groot feest. Op haar sterfdag verzamelden zich vrienden en familie rondom haar graf om herinneringen aan haar op te halen en op Neeltje’s leven te toosten. Kerstavond was intiemer. Dan kwamen alleen Herman en zijn dochters bij het graf om daar met warme glühwein terug te denken aan al die kerstavonden samen. Lees meer…
Come on, Baby Light My Fire….
zei mijn man Rick plotseling tijdens een strandwandeling jaren geleden.
“Hoe bedoel je?” was mijn verbaasde antwoord.
Hij rookte al jaren niet meer…
“Nu weet ik het, Light My Fire, dat moet je op mijn uitvaart spelen, op het moment dat ik de oven in ga” Lees meer…
Mama……en ik
Het afscheid van Annette was sprookjesachtig.
De ‘poortwachters’ Chris, Jyoti, Bas en Johan stonden naast Annette en gaven het licht en de warmte van Annette door aan alle aanwezigen. Langzaam doofden de lampen in de zaal en ontstond er een zee van licht rondom Annette. In haar dood was Annette’s sprookje tot leven gekomen. Het leek wel of Annette zelf een warme gloed uitstraalde, alsof zij ons allen voor de laatste keer wilde verwarmen en haar licht aan ons wilde doorgeven. In het donker vertelde ik het sprookje van ‘De koningin van Warmte en Licht’. De warme deken van liefde drapeerde zich zachtjes om de vriendengroep. Lees meer…
Wat een kanjer, die Henk ….
Ik zat laatst met onze uitvaartbegeleidster, Hortense, in het informatiecentrum toen een scootmobiel voor de deur stopte. Wij keken verbaasd op, toen een jonge man het centrum binnen stapte. Jong en scootmobiel is meestal geen goede combinatie. Hij stelde zich voor als Henk en viel meteen met de deur in huis: